Admiral Chabanenko klasa Udaloy II 1:350 Trumpeter + PE

przez Michal · 10 maja 2010

O dawna fascynuje mnie nowoczesna marynarka rosyjska. Istnieje tam wiele ciekawych konstrukcji, a czasem wręcz niespotykanych. Obecnie rosyjskie jednostki to znakomite konstrukcje o niesamowicie rozbudowaną funkcjonalność i są duże :), dzięki temu modele dobrze się prezentują. Jednym z takim okrętów jest niszczyciel okrętów podwodnych Admirał Czabanenko w skali 1;350, wyprodukowany przez firmę Trumpeter. Mam do niego także wyprodukowane prze Trumpetera blaszki co znakomicie poprawi wygląd modelu.

Niszczyciel Admirał Czabanienko należy do grupy najnowszych i najbardziej uniwersalnych okrętów wojennych we flocie rosyjskiej. Jednak nie można nazwać go jednostką początku XXI wieku, jej korzenie sięgają lat 70-tych. Nie posiada więc ani współczesnej architektury, ani nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych zmniejszających echo radiolokacyjne. Gdyby nie problemy z finansowaniem budowy, okręt znalazłby się w służbie już jakieś 10 lat temu.

W latach 70-tych rozpoczęto projektowanie i budowę nowych, oceanicznych, okrętów eskortowych, które miały stanowić trzon radzieckiej floty. Ze względu na wymiary i parametry urządzeń nie udało się stworzyć jednostki wielozadaniowej. Spowodowało to opracowanie dwóch typów okrętów eskortowych: niszczycieli projektu 956 i okrętów ZOP projektu 1155. Pierwsze miały zapewnić możliwość walki z celami powietrznymi, morskimi i lądowymi, a drugi z okrętami podwodnymi.

W 1982 roku komisja floty przeprowadziła ocenę okrętów projektu 1155, w tym toku ich służby. Po przeprowadzonej analizie wydano zalecenie modernizacji projektu w celu stworzenia jednostki wielozadaniowej. Ruch ten był spowodowany przerwaniem programu Anczar, zakładającego stworzenie wielozadaniowego eskortowca o napędzie atomowym i nie posiadaniu, żadnego tańszego rozwiązania. Już zbudowane okręty typu 1155 przeszły niewielką modernizację uzbrojenia, ale żeby poprawić parametry potrzebna była gruntowna przebudowa.

W 1982 roku prace nad głęboko zmodernizowaną wersją, określoną jako projekt 11551, rozpoczęto w Północnym PKB, twórcy okrętów projektu 1155, z własnej inicjatywy. Głównym konstruktorem nowe wersji została osoba znająca wady i zalety obu typów, projektu 956 i 1155, W.P.Miszin. Rząd radziecki ogłosił potrzebę prac w 1985 roku, gdy prace były już zaawansowane. Główną zmianą była wymiana wyrzutni rakietotorped na wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych Moskit, pociągnęło to instalację nowych systemów elektronicznych. Wymieniono także artylerię, zastępując dwie armaty kalibru 100 mm dwoma o kalibrze 130 mm .

Trudno powiedzieć ile jednostek zakładał program budowy okrętów projektu 11551, poza prototypem rozpoczęto budowę w Kaliningradzie drugiej jednostki serii, mającej nazywać się Admirał Basistyj jednak w 1993 roku budowa została anulowana.

Kwestia klasyfikacji

W Marynarce Wojennej Rosji okręt klasyfikowany jest jako duży okręt do zwalczania okrętów podwodnych, prawdopodobnie z racji pokrewieństwa z okrętami ZOP projektu 1155. Ale czy nie należałoby klasyfikować go jednak jako niszczyciel ? Okręt jest uzbrojony jak niszczyciel, jedyną rzeczą do której można się przyczepić jest niewielki zasięg uzbrojenia przeciwlotniczego. Mimo wszystko jest uniwersalny, jak na rosyjskie i nie tylko standardy. Dlatego mimo oficjalnej klasyfikacji w tym tekście i u nas na serwisie będzie on niszczycielem.

Opis konstrukcji

Kadłub z uskokiem w rejonie hangarów dla śmigłowców o długości 163,5 metrów został wykonany ze stali okrętowej, jest podzielony na 15 przedziałów wodoszczelnych. Okręt może się utrzymać na powierzchni przy zalanych 3 przedziałach. Ogólne rysy koncepcyjne kadłuba bazują na radzieckich niszczycielach/okrętach ZOP projektu 1155, z których jednostka się wywodzi. Dla poprawy stateczności na jednostkach zainstalowano stabilizatory płetwowe. Jako produkt przełomu lat 80-tych i 90-tych jednostka nie posiada rozwiązań konstrukcyjnych zmniejszających pole odbicia radiolokacyjnego.

Do napędzania okrętów wykorzystano napęd turbinowy. Każdy okręt posiada cztery turbiny gazowe, dwie typu DN-70 o mocy po 14500 KM wykorzystywane do marszu z prędkością ekonomiczną i dwóch turbin typu DN-59 o mocy po 22500 KM do marszu z prędkościami powyżej ekonomicznej. Łączna moc maszyn 74000 KM i pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 30 węzłów. Zasięg przy prędkości ekonomicznej, wynoszącej 14 węzłów, wynosi 4000 mil morskich. Okręt posiada dwie śruby napędowe.

Okręt został wyposażony w uniwersalny zestaw uzbrojenia, pozwalający na walkę z przeciwnikiem powietrznym, morskim i podwodnym, a także w ograniczonym zakresie z lądowym. Trzonem uzbrojenia artyleryjskiego jest dwulufowe stanowisko AK-130, posiadające dwie armaty kalibru 130 mm . Dwa systemy 3M87 Kortik stanowią broń ostatniej szansy przed pociskami przeciwokrętowymi i innymi urządzeniami próbującymi zbliżyć się do okrętu. Każdy system 3M87 Kortik składa się z dwóch sześciolufowych armat rotacyjnych kalibru 30 mm i ośmiu pocisków przeciwlotniczych bliskiego zasięgu. Trzonem uzbrojenia przeciwlotniczego jest system bliskiego zasięgu Kinżał, który na pokładzie jest reprezentowany przez osiem pionowych wyrzutni, każda na osiem pocisków. Cztery z nich zgrupowane są w dziobowej części, przed wieżą AK- 130, a cztery pozostałe w nadbudówce mieszczącej hangary na rufie. Do walki z okrętami przeciwnika służy osiem pocisków przeciwokrętowych Moskit, dla których miejsce znalazło się w rejonie dziobowej nadbudówki, po cztery wyrzutnie na każdej burcie. Uzbrojenie przeciw okrętom podwodnym złożone jest z dwóch czterorurowych wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm , z których można odpalać różne torpedy jak i rakietotorpedy, bronią ostatniej szansy są także dwie dziesięcioprowadnicowe wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych RBU-12000. Całość uzbrojenia dopełniają dwa śmigłowce pokładowe typu Ka-27, dla których przewidziano lądowisko i hangary na rufie.

Tak samo jak uzbrojenie, także wyposażenie elektroniczne jest rozbudowane i składa się z następujących urządzeń:

trójwspółrzędny radar dozoru powietrznego MR-760 Friegat MA
trójwspółrzędny radar dozoru powietrznego MR-350 Podkat-M
system kierowania ogniem MR-184M
system kierowania ogniem 3C-80
2 radary kierowania ogniem K-12
3 radary nawigacyjne i dozoru morskiego MR-212 Wajgacz
sonar kadłubowy Zwiezda-M2
sonar holowany Zwiezdaa-M2
system walki radioelektronicznej Kantata-M
10 wyrzutni celów pozornych PK-10
2 wyrzutnie celów pozornych ZIF-121M

Niszczyciel jest obecnie najnowocześniejszym dużym okrętem eskortowym we flocie i stacjonuje w głównej bazie na północy Rosji w Siewiermorsku w dywizji okrętów ZOP.

Dane taktyczno-techniczne: