Rosyjski okręt podwodny klasy Kilo – Trumpeter 1:144
Okręt podwodny typu KILO jest następcą okrętów podwodnych typu WHISKEY, które ze względu na przestarzałą konstrukcję musiały zostać zastąpione przez nowocześniejsze okręty podwodne. Pierwszy okręt podwodny typu KILO został zbudowany w 1982 roku w stoczni w Komsomolsku nad Amurem na Dalekim Wschodzie. Produkcję tych okrętów podwodnych jak i ich remonty, oraz przeglądy techniczne podjęły inne stocznie w Rosji tj: Stocznia Admiralicji w St. Petersburgu, stocznia Krasnoje Sormowo w Niżnym Nowogrodzie (dawniej Gorki), stocznia Siewmasz (daniwej stocznia nr 402) z Siewierodwińska. Okręty tego typu zyskały bardzo dobrą opinię i były eksportowane do różnych krajów m.in. Indie, Algieria, Polska, Rumunia, Dziś okręty te zostają zastępowane przez okręty projektu 636 i 636M, które są rozwinięciem okrętów typu KILO. Okręty typu 636 i 636M zostały m.in. zamówione przez ChRL w ilości 8 sztuk. Są to jedne z najnowocześniejszych obecnie okrętów podwodnych w swojej klasie.
Okręt ten jest bardzo podobny w kształcie do amerykańskich okrętów podwodnych typu BARBEL i holenderskich okrętów podwodnych typu WALRUS i ZWAARDVI. Okręt posiada linię otworów do swobodnego przepływu wody w kadłubie zewnętrznym, która świadczy iż okręt posiada kadłub sztywny i kadłub tzw. miękki (wewnętrzny). Rosyjscy konstruktorzy zaprojektowali również dłuższy kiosk oraz nietypowe położenie przednich sterów głębokości które ułożone są pod kioskiem. Stery są całkowicie chowane, tak jak na innych rosyjskich okrętach podwodnych. Chowanie sterów głębokości jest spowodowane operowaniem tych okrętów podwodnych na zlodzonych akwenach morskich, gdzie łatwo mogły by ulec uszkodzeniu. Okręt ten posiada jedną śrubę z sześcioma płatami.
Uzbrojenie
Podstawowym uzbrojeniem okrętów podwodnych typu 877 Kilo jest sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm (21 cali), które służą do wystrzeliwania:
Ciężkich torped samonaprowadzających się sonarem pasywnym/aktywnym typu SET 16, służących do zwalczania zarówno okrętów podwodnych jak i nawodnych.
Ciężkich torped dużego zasięgu UGST wyposażonych w sonary pasywny i aktywny, oraz zdalne sterowanie, służących głównie do zwalczania okrętów podwodnych.
Rakietotorped RPK – 6 Wodopod (SS – N – 16 Stallion) służących do zwalczania okrętów podwodnych na dużych dystansach.
Zazwyczaj dwie wyrzutnie są przystosowane do wystrzeliwania torped typu TEST – 71MKE, z naprowadzaniem przy pomocy sonaru aktywnego lub manualnie poprzez system TV.
Całkowity zapas wszystkich pocisków może wynosić 18 sztuk, z czego 6 w wyrzutniach. Po wystrzeleniu torped wyrzutnie można bardzo szybko przeładować przy pomocy automatycznego ładownika. Ponadto okręt uzbrojony jest również w wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych typu Strieła – 3 (SA – N – 8 Gremlin) lub typu Igła (SA – N – 10 Gimlet), która w pozycji zanurzonej jest chowana w kiosku (między innymi dlatego jest on tak długi). Zapas wynosi 8 pocisków. ORP Orzeł jest uzbrojony jedynie w topedy typu SET 16 i jest pozbawiony wyrzutni rakiet przeciwlotniczych.
Dane techniczne
Wyporność:
- w wynurzeniu 2460 t
- w zanurzeniu 3180 t
Wymiary:
- ▪Długość: 72,6 m
- Szerokość: 9,9 m
- Szerokość całkowita (w rejonie rufowych stabilizatorów głębokości): 12,8 m
- Zanurzenie nawodne 6,5 m
Głębokość zanurzenia:
- Zanurzenie maksymalne: 300 m
- Zanurzenie robocze: 240 m
- Zanurzenie bezpieczne(od staranowania):40 m
- Zanurzenie na chrapach: 15 m
- Wysokość (bez anten i peryskopów kioskowych): 14,5 m
Napęd:
- 2 silniki spalinowe 1700 KM
- silnik elektryczny 5500 KM – 4340 kW nawrotny, napędzający jeden wał i siedmiołopatową śrubę napędową
Prędkość:
- nawodna 12 węzłów
- podwodna 17 węzłów
Zasięg w wynurzeniu lub przy użyciu chrap: 6000 mil morskich z prędkością ekonomiczną – nawodną 8 węzłów.
Zasięg w zanurzeniu: 400 mil morskich z prędkością ekonomiczną – podwodną 3 węzłów
Zapas paliwa: 172 t
Zdolność do przebywania na morzu (autonomiczność): 45 dób
Uzbrojenie:
- sześć wyrzutni torped kalibru 533,4 mm dla zdalnie sterowanych torped elektrycznych TEST-71 lub tlenowych 53-65K
- 32 miny morskie (dwie w zamian za jedną torpedę)
- 1 Wyrzutnia Imitacyjnych Pocisków Świetlnych.
Wyposażenie elektroniczne: stacje radiolokacyjne i hydroakustyczne; radia; radary; systemy łączności i obserwacjiZałoga: 60 osób
Budowa: Stocznia Sudomech w Leningradzie, obecnie Stocznia Nowej Admiralicji w Petersburgu)
Projekt: biuro konstrukcyjne CKB-18 (Rubin) w Leningradzie, obecnie Sankt Petersburg
Wyposażenie elektroniczne
Okręt jest wyposażony w bogaty zestaw elektroniki, systemów łączności i dowodzenia o których bliższe informacje są niestety bardzo trudno dostępne. Można jedynie zauważyć, że zainstalowano zestaw sferycznych sonarów pasywnych/aktywnych MGK – 400 Rubikon/Gill LF, o nieznanych bliżej parametrach. Na zdjęciu obok centrum dowodzenia okrętu typu 877. System nawigacyjny określa się nazwą Andoga. Kilo jest wyposażony jest również w radar dozorowo/nawigacyjny, oraz pełen zestaw systemów walki elektronicznej, zarówno podwodnej jak i radarowej. Panel sterowania uzbrojeniem tych jednostek to MVU – 110EM, i pokazany jest rónież na zdjęciu obok
Producentem okrętów były do tej pory: Zakład im. Leninskowo Komsomoła w Komsomolsku nad Amurem i Zakład nr 199 Krasnoje Sormowo w Niżnym Nowgorodzie (dawniej Gorki). Warto zwrócić uwagę na fakt, iż obydwie miejscowości znajdują się nad rzekami, ale w głebi lądu !!! Wykończenie jednostek odbywało się w stoczni Sewmaszpredprijatije w Siewierodwińsku. Obecnie jedynym producentem tych jednostek jest Stocznia Admiralicji w St. Petersburgu.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=EZWehPv2p3U[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Hg9It4uncgk[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=f_oOHa01SqE[/youtube]
[In-Box Modelu]
