USS Independence (LCS-2) 1:350 Trumpeter

Parę dni temu w moje ręce trafił jeden z najnowszych produktów firmy Trumpeter, jest to futurystyczna fregata LCS-2. Model wykonany jest wzorowo, ślady wypychaczy niewidoczne, trzy duże blachy z elementami fototrawionymi, dużo detali typu koło ratunkowe. Super model 🙂

USS Independence (LCS-2) – amerykański okręt walki na wodach litoralnych (Littoral Combat Ship) typu Independence. Ze względy na wymiary, wyporność i uzbrojenie okręt może być także klasyfikowany jako fregata rakietowa. Okręt zbudowany przez koncern General Dynamics ma być poddany testom porównawczym z konkurencyjnym projektem opracowanym przez Lockheed Martin USS „Freedom”. Wynik prób zdecyduje, jaka konstrukcja zostanie skierowana do produkcji seryjnej. Jest to szósty okręt w historii United States Navy noszący imię „Independence”.

Po zamachu na niszczyciel rakietowy USS „Cole” w październiku 2000, w którym zginęło 18 marynarzy, dowództwo US Navy dostrzegło potrzebę posiadania jednostek przystosowanych do działania na wodach przybrzeżnych. Po zamachach z 11 września 2001 i rozpoczęciu „wojny z terroryzmem”, podjęto decyzję o opracowaniu nowego typu okrętów, które byłyby szybsze, tańsze i łatwiejsze w budowie niż do tej pory używane w US Navy okręty. W wyniku prac koncepcyjnych rozpoczętych w październiku 2001 opracowano szczegółowe wymagania jakie powinny spełniać nowe okręty. Oprócz dużej prędkości i zwrotności, okręty miały być zbudowane w technologii modułowej, która miała umożliwiać szybkie dostosowanie okrętów do konkretnych misji. Prace nad nowymi prototypowymi okrętami zlecono koncernom zbrojeniowym General Dynamics i Lockheed Martin. Szybkie tempo opracowania całego projektu przy zachowaniu niewielkich kosztów miało być osiągnięte dzięki wykorzystaniu przy budowie okrętów technologii opracowanych na potrzeby rynku cywilnego. Jednostki prototypowe, opracowywane niezależnie, miały zostać poddane testom porównawczym, które miały zadecydować o złożeniu zamówień budowę jednostek seryjnych.

Zamówienie na jednostkę budowaną przez General Dynamics w stoczni Austal USA zostało złożone 15 października 2005. Rozpoczęcie budowy USS „Independence (LCS-2)” miało miejsce 19 stycznia 2006. Wodowanie nastąpiło 29 kwietnia 2008. 18 grudnia 2009 roku odbyła się uroczystość oficjalnego przekazania okrętu US Navy, a oficjalne przyjęcie okrętu do słuzby odbędzie się w styczniu 2010 roku.

Konstrukcja kadłuba „Indepednence” został opracowana na podstawie doświadczeń, które australijska stocznia Austal zdobyła przy budowie licznych szybkich promów pasażerskich dla odbiorców cywilnych. Kadłub powstał w układzie trimarana, który ma zapewnić jednostce uzyskanie dużych prędkości. Duża szerokość kadłuba w części rufowej okrętu pozwoliła na stworzenie stabilnego lądowiska dla śmigłowców pokładowych. Wykonany z aluminium kadłub, w części rufowej posiada obszerną ładownię, do której dostęp zapewnia rufowa rampa i boczne wrota na prawej burcie. Rampa rufowa pozwala na wodowanie małych jednostek pływających przy stanie morza do 4 stopni w skali Beauforta. Zastosowano kombinowaną siłownię w układzieCODAG składającą się z dwóch turbin gazowych i dwóch silników wysokoprężnych, które napędzają cztery pędniki strugowodne Rolls Royce KaMeWa.

Pakiety modułowe USS „Freedom” obejmują wiele elementów, rozwijanych przez Marynarkę Stanów Zjednoczonych w odrębnych programach i dostarczane będą na okręt specjalnie dla poszczególnych misji:

• Mine Warfare (MIW), zawiera wiele elementów przeciwpodwodnych w tym AN/WLD-1 Remote Minehunting UUV System – bezzałogowy zdalnie sterowany pojazd przeciwminowy, AN/AQS-20A – holowany sonar i inne czujniki do wykrywania min,Organic Airborne Surface Influence Sweep (OASIS), Airborne Laser Mine Detection System (AES-1 ALMDS), Airborne Mine Neutralization System (AMNS), Rapid Airborne Mine Clearance System (RAMICS), działko 30 mm z amunicją superkawitacyjną i inne.
• Anti-submarine Warfare (ASW), pakiet broni przeciwpodwodnej obejmuje system obserwacji przestrzeni podwodnej SEA TALON (Tactical Littoral Ocean Network) opracowany przez Lockheed Martin Maritime Systems & Sensors który integruje system sensorów akustyczny okrętu z półzanurzalnymi pojazdami i zespoły komunikacji sieciocentrycznej. Sensory pasywne obejmują:
  • Advanced Deployable System (ADS) – szybko i łatwo montowaną w dnie okrętu antenę obserwacji akustycznej,
  • półzanurzalny AN/WLD-1 (wchodzący również w skład modułu antyminowego) z systemem walki przeciwpodwodnej,
  • holowany Remote Towed Active Source (TRAS) sonar aktywny;
  • wielozakresowa antenę z wielofunkcyjnym sonarem aktywnym (Multiband Transducer) z której zadaniem jest mylenie wrogich okrętów podwodnych i torped.
  • śmigłowiec MH-60R/S (przenoszący torpedy Mark 54 MAKO, boje sonarowe, skonstruowany przez Raytheon lotniczy sonar niskiej częstotliwości AN/AQS-22) oraz bezzałogowe pojazdy nawodne.
  • USV (zanurzalny sonar, multistatyczny sonar aktywny oraz ULITE ultralekki sonar holowany) opracowany przez General Dynamics Robotics
• Surface Warfare (SUW), wyrzutnia pocisków przeciwokrętowych Harpoon

Fire Scout ma zdolność do samodzielnego startu i lądowania na okrętów wojennych.. Może prowadzić nadzór nad wykrywaniem celów taktycznych, śledzić i wyznaczać cele, podać dokładne dane do kierowania ogniem z pokładu okrętu. Pomaga także wykrywać zagrożenia w postaci pól minowych.

Historia