Projekt Grumman E-2 Hawkeye – 1:48 Kinetic

Grumman E-2C Hawkeye to pokładowy samolot wczesnego ostrzegania, opracowany na zlecenie US Navy przez zakłady Grummana.Samolot jest mniejszą i tańszą alternatywą dla systemu AWACS zastosowanego m.in. na samolotach Boeing E-3 Sentry. Jest to przystosowany do wszystkich warunków pogodowych samolot, który mieści na swoim pokładzie taktyczną latającą platformę wczesnego ostrzegania, dowodzenia i kontroli dla całej grupy bojowej lotniskowca. Mniej częstymi przykładami wykorzystania samolotu są m.in. kontrola powietrzna obszaru działania grupy lotniskowca, nadzór nad przechwytywaniem obcych samolotów przez myśliwce, naprowadzanie lotnictwa szturmowego na cele, koordynacja operacji poszukiwawczo-ratunkowych i zwalczania okrętów podwodnych oraz retransmisja komunikacyjna.

Obecnie w każdym skrzydle powietrznym lotniskowca (CVW) znajduje się jedna eskadra składająca się z 4-5 E-2C Hawkeye. E-2C skrajnie efektywnie współpracuje również z agencjami rządowymi USA w operacjach antynarkotykowych.

Najważniejszymi urządzeniami samolotu trzy główne czujniki E-2C: radar, system identyfikacji swój-obcy i system detekcji pasywnej. Czujniki te są zintegrowane poprzez komputer ogólnego zastosowania który pozwala E-2C prowadzić operacje wczesnego ostrzegania, analizy zagrożeń i kontroli operacji przeciwnika przeciwko celom powietrznym i pływającym. E-2C dzięki nowoczesnemu wyposażeniu łączy w sobie najnowsze osiągnięcia techniki wojskowej.E-2C jako samolot wczesnego ostrzegania kierował myśliwce F-14 Tomcat i prowadził powietrzne patrole bojowe przeciwko celom terrorystycznym w Libii w 1986. Samoloty E-2C i krążowniki z systemem AEGIS posiadały całkowity nadzór powietrzny nad flotą amerykańską. W tym czasie samoloty amerykańskie wykonały 153 przechwycenia prób nalotu na flotę USA przez lotnictwo libijskie, przechwycenia myśliwców USA lub zbierały informacje wywiadowcze. Ani razu samolot libijski nie dostał się na pozycję umożliwiającą otwarcie ognia, wszystkie zostały wcześniej namierzone przez lotnictwo USA lub wyrzutnie rakiet AEGIS.W2F-1.

Model E-2C, najbardziej rozpowszechniona wersja samolotu, zastąpił wcześniejsze wersje E-2B i E-2A. Samoloty E-2C weszły do służby w US Navy w 123 Eskadrze Powietrznego Wczesnego Ostrzegania (VAW-123) w bazie Norfolk w stanie Wirginia, w listopadzie 1973. Wersja rozwojowa E-2C+ zawierała ulepszenia radaru, nowsze oprogramowanie i wzmocnione silniki. Dalsze plany zakładały modernizację całej posiadanej floty E-2C do standardu Block I i II co oznaczało nowy radar (odpowiednio APS-139 i APS-145) i przede wszystkim ulepszenie możliwości przetwarzania danych.

W kwietniu 1999 Northrop Grumman otrzymał wieloletni kontrakt na przygotowanie 21 samolotów wczesnego ostrzegania E-2C w konfiguracji Hawkeye 2000 i na jeden samolot dla rządu Francji. Prace są prowadzone w zakładach w St. Augustine oraz w Bethpage. Ich zakończenie jest przewidywane na lipiec 2006. Samolot jest nieustannie modyfikowany. Oprócz ostatnich modyfikacji: E-2C+, Hawkeye 2000 i NP (‚New Propeller’ – modyfikacja polegająca na zastąpieniu dotychczas używanych śmigieł czterołopatowych przez nowocześniejsze ośmiołopatowe), w 2007 roku wykonały też lot pierwszy prototyp całkowicie nowej wersji – E-2D Advanced Hawkeye, łączącej dotychczasowe cechy samolotu z zastosowaniem radaru typu AESA, ze skanowaniem fazowym.